Deel 2: Vrieskou in Frankrijk

We zijn op maandag 6 februari vertrokken en gooien de tank in Nederland nog vol. Eigenlijk wilde we in België tanken, dat zal wel goedkoper zijn. Maar om de een of andere reden zegt mijn gevoel dat ik niet moeilijk moet doen. En dat wordt mijn kompas vanaf nu. Niet meer mijn hersenen, die mogen even bijkomen, maar mijn hart mag de richting bepalen en bepaalde knopen doorhakken. Dus ik gooi de tank vol en kijk met verbazing naar de meter. “Robbert! We tanken 110 liter!!!!”. Het kost ons 190 euro…. Pfff eens kijken hoe ver we daarmee komen.

Achteraf gezien was dat een juiste keuze geweest. In België en in Frankrijk blijken de benzine en dieselprijzen hoger te zijn en met onze tank doorkruisen we heel Frankrijk. Pas in Spanje gooien we later de tank weer vol, waar de prijzen rond de 1,65 per liter diesel liggen.

We zetten Creedence Clearwater Revival op. ‘Down on the corner’, Proud Mary, ‘born to Move’ ‘Hey tonight’. De GVR trekt langzaam op en met invoegen laten vrachtwagens mij er niet zomaar tussen. Het duurt langer voordat we op snelheid zijn. Een half uur lang plak ik achter een vrachtwagen en rijd ik 90 km/h. Wanneer ik zelf word ingehaald door vrachtwagens vind ik het tijd worden voor de volgende stap van de GVR. Ik trek wat meer op en de GVR laat mij niet in de steek. Een echte diesel, hij moet net als ik ’s morgens even op gang komen en dan is hij niet te stoppen. Trouw houdt hij zijn constante nieuwe snelheid aan van 100 km/h.

Robbert kruipt naast Laia en samen starten ze met rekensommen. Ik kijk uit over de velden en geniet van het landschap. Luidkeels zing ik mee met Creedence. De zon schijnt in mijn gezicht en ik geniet van de warmte. Doordat ik veel hoger zit dan in een personenauto kan ik veel verder kijken. Ik voel mij de koning te rijk en geniet van het uitzicht.

Na een tijdje is het Robberts beurt. Ik merk dat ik moe ben van alle voorbereidingen. Maar ik weet dat het goed is wat we doen. De eerste twee weken doen we niets anders dan genieten, beloof ik mijzelf. En de camper leren kennen.

Aan het einde van de middag vinden we een plekje in Noord-Frankrijk. Polar Steps zegt dat we in Pontru zijn. Het zal wel. We parkeren de camper bij Musee Touage Riqueval. Het is een museum voor sleepboten die zelfs door tunnels in de bergen heen werden gesleept via kabels. Ik had de plek uitgezocht omdat we toch wel elektriciteit wilden zodat we een kleine electrische straalkachel goed aan konden zetten. Maar er was geen elektriciteit, geen stromend water en geen toilet. Nou ja we doen het er maar mee. Als we reizen, stippel je een plan uit, maar weet je dat het nooit volgens plan verloopt. We kijken uit over mooie velden waar de zon al wat oranje kleurt. We strekken direct de benen en lopen langs het kanaal.

We hebben de camper eigenlijk niet uitgeprobeerd. “Thuis”, zoals Laia onze GVR direct noemt, zetten we de kachel nog niet aan. Ik steek wat kaarsjes aan en nog in onze jassen gehuld, met dekentjes over onze benen eten we de lasagne op die we gisteravond nog hebben gemaakt.  Het is volle maan en de hemel is kraakhelder. Ik heb het nog niet koud, maar fris is het wel. Al onze slaapzakken rollen we uit over ons bed en met en thermopak kruipen we het bed in. Ik ben moe. “Ik heb niet meer gekeken op de telefoon. “Wat als het nou gaat vriezen, vannacht Robbert, zouden onze leidingen dan bevriezen?”

De koude nachten zorgen ervoor dat we nog zeker anderhalve week van onze diepvries maaltijden kunnen genieten die we in onze ‘garage’ hebben gelegd. We hoeven voorlopig geen boodschappen te doen. 

De volgende ochtend worden we wakker als de zon al een beetje is doorgebroken. Robbert zet de gasverwarming aan. Maar ik trek meteen mijn kleren aan en ga met Lara naar buiten.

Ik ben dol op de ochtenden. Het zijn de magische momenten van de dag. De zon laat zich voorzichtig zijn en tovert een warme gloed over de jonge bomen naast het kanaal. Ik ga even tegen een boom aanzitten en geniet van de kakefonie aan vogelgeluiden. Ik hoor ook de auto’s razen langs de N-weg achter ons. Uiteindelijk kies je zelf waar je aandacht naar uitgaat. En vanmorgen kies ik voor de vogelgeluiden. Ik luister naar verschillende koolmezen rechts van mij. Links van mij hoor ik de merels en verschillende spreeuwen zie ik in groepen steeds van boom naar boom springen.

Wat heerlijk dat ik kan genieten van het leven.